रेडियो रिपोर्ट

लकडाउनले गर्दा उर्जाहिन भएर बसिरहेको बेला जेष्‍ठको दोस्रो साता अडियो कारखाना बाट 'घरमै रेडियो/पोडकास्ट कसरी तयार गर्ने' भनेर तिन दिने अनलाईन तालिममा सहभागी हुने मौका पाइयो। लामो समयदेखि रेडियो पत्रकारितामा काम गरिरहनुभएका भुवन तिमिल्सिना, सुवास कार्की र हरिजंग थापा ले रेडियो रिपोर्ट, पोडकास्ट, अन्तर्वार्ता लिने कसरी लगायतका विषयमा धेरै जानकारी एवं आफ्ना अनुभवहरु बाँड्नुभयो। यो बीचमा हामीलाई आफैले रेडियो रिपोर्ट बनाउने र अन्तर्वार्ता लिने होमवर्क पनि दिईएको थियो। हामीले गरेका काममा के कस्ता कमजोरी भए, कसो गर्दा अझै परिस्कृत गर्न सकिन्छ भन्‍ने प्रतिक्रिया पनि दिनुभयो। हामीले प्रत्यक्ष रुपमा भेटेरै गरेको कुनै कार्याशालाको जस्तै अनुभव घरैबाट लिइरहेका थियौँ। यो अनलाईन कार्याशालामा सहभागी हुनुभएका कतिपय त यसअघि नै विभिन्‍न रेडियो, टेलिभिजन कार्यक्रम सञ्‍चालन गरिरहनुभएकाहरु पनि हुनुहुन्थ्यो।

 

घरैमा बसेर रेडियो फिचर तयार गर्ने र अन्तर्वार्ता लिने कार्यको जिम्मेवारी लिइरहँदा आफु भित्र सुस्ताइसकेको पत्रकारिता फेरि जुर्मुराएको अनुभव भएको थियो। जे होस् यो तिन दिनले आफ्नो क्षमतालाई फेरी जाँच गर्ने मौका पनि जुर्‍यो। आयोजक अडियो कारखानालाई धन्यवाद। यहाँ सोहि क्रममा तयार गरेको रेडियो रिपोर्ट र पेसागत बहसका लागि पत्रकारिता पेशा माथि प्रकाश पार्ने अन्तर्वार्ता प्रस्तुत गरिएको छ।

Basanta Balami · Lockdown Effect and Journalism as profession

बालापनको डायरी

धेरैपछि पाएको फुर्सदमा आफ्नै पुरानो डायरी फेला परेको छ। बालपत्रिका "बालकोसेली" अध्ययन समूहको नियमित भेटघाट तथा बाल साहित्यकार शान्तदास मानन्धर ज्यूको प्रेरणा र संगतबाट २०५४ सालमा अर्थात आफु १० वर्षको हुँदा देखि नै समूहका सबैले डायरी लेख्‍न थालेका थियौँ। अहिले ति डायरी पढ्दा कुनै ठाउँमा रोमान्चित, कुनै ठाउँमा दुःखी अनि आफ्नै अक्षर नबुझेर कुनै ठाउँमा दिक्दारी पनि एकैपल्ट भइरहेको छ। कक्षा पाँचमा पढ्दाताकाको एक दिनको डायरी यस्तो रहेछ।

२०५६/०८/०५ आइतबार

आज खोप दिवस थियो, त्यसैल विदा थियो। आज बिहान आठ बजे बुबाको साइकल चलाएर म छाउनीबाट चक्रपथ गएँ। अनि एक घण्टामा कोठामा आइपुगेँ। कोठामा पुगेर नीरज दाईसँग चेस खेलेँ, चेस चार चोटी खेल्यौँ, त्यसमा दाईले झुक्याएर राजा खानुभयो। मैले यो गेम राम्रो भएन भनेँ। ठूल्दाईले फेरि पुरानै अवस्थामा फर्काउनुभयो। त्यसैले आखिरमा चारै गेम मैले नै जितेँ। त्यसपछि मैले भात खाएँ। नीरज दाई आफ्नो साथी भेट्न जानुभयो। म चाहिँ साथी रमेश कहाँ गएँ। रमेश र म प्राकृतिक विज्ञान संग्रहालय, स्वयम्भु गयौँ। त्यहाँ बन्द रहेछ। 

त्यसपछि हामी चक्रपथबाट कलंकीमा चलचित्र "परदेशी कान्छा" हेर्न गयौँ।हामीले बाल्कोनीको टिकट लिएर "परदेशी कान्छा" हेर्‍यौँ।  फिलिम चलिरहेको थियो, हाफ टाइममा नजिकैको होटेलमा मःमः खायौँ। पछि फिलिम सकिँदा ५:३० बजिसकेको रहेछ। हामी छिटो छिटो टेम्पो चढ्‍यौँ र घर फर्कियौँ। आज रमेश र मैले १०८ रुपैयाँ खर्च गर्‍यौँ। घर पुगेँ दाईलाई के भनौँ जस्तो भैरहेको थियो। मैले साथीसँग घुम्न गएको भनेँ। घरमा ढिला आएकोले ठुल्दाईले १०० चोटी उठबस गर्न भन्‍नुभयो। नीरज दाईले १०० चोटी उठबस गर्न सक्यो भने एक रुपैयाँ दिन्छु भन्‍नुभयो। मैले गरेँ, एक रुपैयाँ पाएँ। पछि त्यो एक रुपैयाँ मेरै पाइन्टबाट निकालि मलाई दिइएको चाल पाएँ।